ديوونه خودمي

گاهي چنان روزمرگيها و حسهاي بد كنار آدم ميان و قاطي زندگيش ميشن كه برا داشتن يه حس خوب مجبوري همشونو له و لورده كني تا بتوني به بهترين شكل ممكن ازون حس خوب لذت ببري . مثل حس داشتن يه قلب مهربون كه برات ميتپه و برات پر ميزنه

اما بديش اينه كه تا رسيدن به اون حس خوب زمان زيادي ميگذره

زماني كه دوستش نداريم و بهش ميگيم انتظار و گاهي چه طولاني ميشه اين انتظار لعنتي

مثل انتظار من براي لمس دستات و بغل كردنت و لمس عطر تنت

مثل انتظار خوردن دو تا چايي كنار تو و حرف زدن با تو كنج يه جاي خلوت شاعرانه

مثل داشتن دستات و همراه اون كلي حس شاعرانه و عارفانه

مثل دوس داشتنت كه تمومي نداره

مثل حس خوب سعيده جوني

الان خوبم...